Η παραγωγή CO2 έχει σαν σκοπό την αύξηση της παραγωγής της καλλιέργειας με τον εμπλουτισμό της ατμόσφαιρας του θερμοκηπίου με CO2. Ο εμπλουτισμός του αέρα του θερμοκηπίου με CO2 θα πρέπει να γίνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν πραγματοποιείται η φωτοσύνθεση, και όταν τα παράθυρα είναι κλειστά και δεν λειτουργούν οι εξαεριστήρες. Συγκεκριμένα ο εξαερισμός πρέπει να αρχίζει μια ώρα μετά το ξημέρωμα και να συνεχίζει ως τη δύση του ηλίου. Μέσα παραγωγής του CO2 είναι το καθαρό πετρέλαιο, το προπάνιο, το βουτάνιο, το φυσικό αέριο, η αιθυλαλκοόλη και το καθαρό CO2. Ωστόσο, η καταλληλότητα μιας πηγής CO2 εξαρτάται από την περιεκτικότητα της σε θείο. Αυτό γιατί όταν το πετρέλαιο καίγεται, για να παραχθεί CO2 καίγεται το θείο και παράγει το διοξείδιο του θείου, το οποίο μπορεί να προκαλέσει τοξικά συμπτώματα στα φυτά ή ακόμα και να καταστρέψει τις καλλιέργειες.
Για να αποφευχθούν ζημιές από τοξικότητες από τα υποπροϊόντα του CO2, στις καλλιέργειες αλλά και στους ανθρώπους που εργάζονται στα θερμοκήπια, θα πρέπει οι καυστήρες που χρησιμοποιούνται να συντηρούνται καλά και οι πρώτες ύλες να μην περιέχουν μεγάλη αναλογία θείου .
Οι κύριες τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή CO2 είναι οι παρακάτω :
- Καύση προπανίου ή πετρελαίου σε καυστήρες τέλειας καύσης CO2.
Για την καύση του πετρελαίου ή του προπανίου χρησιμοποιούνται μικροί καυστήρες κατάλληλα ρυθμισμένοι. Το CO2 που προέρχεται από τη μέθοδο αυτή έχει την τάση να ανυψώνεται στα υψηλότερα μέρη του θερμοκηπίου ως θερμότερο του αέρα. - Εξάτμιση υγρού CO2.
Η μέθοδος αυτή είναι η συνηθέστερη. Χρησιμοποιούνται φιάλες ή δεξαμενές που περιέχουν το καθαρό CO2 .Το CO2 που ψύχεται με εξάτμιση σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή, συγκεντρώνεται κοντά στο έδαφος. - Εξάχνωση στερεού CO2 (Ξηρός πάγος).
Μέσα στο χώρο του θερμοκηπίου τοποθετούνται ανά διαστήματα τεμάχια ξηρού πάγου τα οποία με εξαέρωση δίνουν CO2 στο χώρο. Η ποσότητα του CO2 που παράγεται με τους παραπάνω τρόπους πρέπει να έχει την κατάλληλη συγκέντρωση έτσι ώστε να μη μολύνει το περιβάλλον του θερμοκηπίου και να διανέμεται ομοιόμορφα σε όλο το θερμοκήπιο, στο ύψος που αναπτύσσονται τα φυτά.[1]
Για τον εμπλουτισμό με διοξείδιο του άνθρακα,του χώρου του θερμοκηπίου, από τα καυσαέρια του συστήματος θέρμανσής του, απαιτείται η χρήση:
- λέβητα – καυστήρα ρυθμιζόμενης συνεχούς λειτουργίας,
- συστήματος καθαρισμού των καυσαερίων,
- συσκευής μονοξειδίου του άνθρακα που διακόπτει την ροή και
- δεξαμενής για την αποθήκευση θερμού νερού μεγέθους 7,5 κυβικών μέτρων [m3] έως 15 κυβικών μέτρων [m3] ανά στρέμμα.
- μετρητή CO2 του χώρου.
- ελεγκτή συνδεδεμένου με τον μετρητή CO2 του χώρου και τον διακόπτη παραθύρων.
Ο εμπλουτισμός του χώρου καλλιέργειας με διοξείδιο του άνθρακα (αερολίπανση) είναι δυνατόν να επιτυγχάνεται και με εκτόνωση διοξειδίου του άνθρακα στο χώρο, το οποίο βρίσκεται σε ειδική δεξαμενή εκτός της μονάδος καλλιέργειας.
Το σύστημα άρδευσης των θερμοκηπίων και των θαλάμων μανιταριών πρέπει να είναι ομοιόμορφο σε όλη την έκταση της καλλιέργειας και ανάλογο με την εφαρμοζόμενη μέθοδο καλλιέργειας.
===
Πηγές:
- Υλοποίηση θερμοκηπίου με χρήση του μικροεπεξεργαστή Ζ80, των Γιώργου Γεωργίου και Δήμητρας Δημητρίου, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πολυτεχνική Σχολή, Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής, Πάτρα 2007.
- ΦΕΚ Β΄ 5432/09.12.2020 – άρθρο 10
